محمدباقر فقیه ایمانی

خاندان

این عالم بزرگوار در سال ۱۲۹۰ ه.ق دیده به جهان گشود. پدرش حجت ‌الاسلام والمسلمین شیخ حسین ‌على شریف، از علما و فضلاى تهران بود که با توجه به مرکزیت علمى اصفهان به ویژه رونق حوزه‌ علمیه‌ این شهر در آن دوران به اصفهان آمد و مشغول به تحصیل و تعلیم شد. نامبرده خواهرزاده‌ى دانشمند منجم مرحوم میرزا عبدالغفار نجم‌الدوله، متوفى ۱۳۲۶ق بود.

تحصیلات

وى در نوجوانى و جوانى به آموختن رشته‌ى عربى و منطق و ادبیات پرداخت که از جمله اساتید ادبى ایشان ادیب متبحر مرحوم سید محمود کلیشادى معروف به سید مغنى‌گو (متوفى ۱۳۲۴ق) بود.

مرحوم میرزا محمدباقر شرح لمعه و قوانین را از محضر عارف ربانى آخوند کاشى، (متوفى ۱۳۳۳ ه.ق.) فراگرفت. از جمله اساتید دیگر وى در فقه و اصول مرحوم آیت ‌اللّه العظمى آقاى حاج آقا حسین بروجردى طباطبایى بود که در ایام اقامت ایشان در اصفهان از مجلس درس ایشان بهره برد.

وى فرائد و مکاسب را نزد عالم ربانى و فقیه عالیقدر آخوند ملا عبدالکریم گزى فراگرفت. حاج شیخ محمدباقر فقیه‌ ایمانى مراحل عالیه فقه و اصول و نیز علم رجال را از محضر آیت ‌الله العظمى حاج آقا منیرالدین بروجردى، (۱۲۶۹ - ۱۳۴۲ق) که از چهره‌هاى مبرّز علمى زمان خود و پدر عیالش بود بهره برد. همچنین از دروس فقه، اصول و کلام آیت‌اللّه محقق شیخ عبدالحسین محلاتى (متوفى ۱۳۲۳ه.ق) صاحب «مغتنم الدرر» بهره‌بردارى نمود. تا این که به مقام اجتهاد رسید.

تألیفات

آثار قلمى و تألیفات آیت‌ اللّه حاج شیخ محمدباقر فقیه ‌ایمانى بیش از هشتاد مورد است که تنها چند جلد آنها به همت فرزند فاضل ایشان (حاج شیخ مهدى فقیه ‌ایمانى) طبع و منتشر گردیده است. تألیفات ایشان دو دسته عمده است، یکى زمینه ‌هاى مختلف عقیدتى، فقهى، اخلاقى و تاریخى؛ و دیگرى تحقیقات و نوشته‌هایى درباره‌ى امام عصر صلوات‌اللّه علیه. از جمله کتب وی در زمینه امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف، «لواء الانصار، شیوه های یاری قائم آل محمد» است.

وفات

آیت‌ اللّه فقیه ‌ایمانى در سال ۱۳۷۰ ه.ق رحلت نمود و در تخت فولاد اصفهان، اتاق شرقى تکیه‌ى کازرونى به خاک سپرده شد.

منابع

• سایت راسخون. زندگینامه محمدباقر فقیه ایمانی (بازیابی: 7تیر1391)
• سایت تبیان. فقیه ایمانی، محمدباقر.